SadakoKanda

Ja nauczyłem się tolerować twoje wady, ty nauczyłeś się tolerować moje. Ja szanowałem twój sposób bycia, a ty szanowałeś mój. Ja starałem się rozumieć ciebie, a ty starałeś się rozumieć mnie. Ja cię kochałem... Ale ty nie potrafiłeś kochać mnie. Nie umiem powiedzieć, kiedy dokładnie to się zaczęło. Kiedy przestałem widzieć w tobie tylko przyjaciela a zacząłem... kogoś więcej. Nie umiem powiedzieć, kiedy w końcu zdałem sobie sprawę, że ci&#

Ja nauczyłem się tolerować twoje wady, ty nauczyłeś się tolerować moje. Ja szanowałem twój sposób bycia, a ty szanowałeś mój. Ja starałem się rozumieć ciebie, a ty starałeś się rozumieć mnie. Ja cię kochałem... Ale ty nie potrafiłeś kochać mnie. Nie umiem powiedzieć, kiedy dokładnie to się zaczęło. Kiedy przestałem widzieć w tobie tylko przyjaciela a zacząłem... kogoś więcej. Nie umiem powiedzieć, kiedy w końcu zdałem sobie sprawę, że ci&#

Nie lubił Ameryki. Tego wielkomiejskiego zgiełku upakowanego w ciasną siatkę ulic, tłamszonego przez wysokie, nijakie budynki, wzbijające się w stronę zachmurzonego nieba. Hałasu towarzyszącego na każdym kroku, w którym przeplatały się wszelkie możliwe dialekty, kaleczące język angielski w sposób tak wyrafinowany, że Arthur krzywił się odruchowo. No i były jeszcze samochody, a może raczej efekt, jaki dawały w połączeniu z kałużami tworzącymi się na brzegach chodników. Arthur odruchowo